Vroeger… Iets wat ouderen zeggen, naast ‘die jeugd van tegenwoordig…’. Mensen die dat zeggen, die zijn écht volwassen! Toen ik werkte bij mijn eerste bijbaantje als vakkenvuller bij wat ze vroeger de Bas van der Heijden noemden (en ik rondliep in een geruit overhemd en zwarte broek met heel groot BAS erop) vond ik volwassen mensen heel tof. Van die jonge stelletjes die samen achter een winkelwagentje aanliepen en gezellig samen boodschappen deden. Ik keek gewoon tegen ze op! Hoe cool, als je samen boodschappen doet? Dat is zoooo volwassen.
Toen kwam ik erachter dat samen boodschappen doen vrij weinig voorstelt en dat het niet perse volwassen voelt. Zeker niet omdat ik het wagentje vooral vol gooi met onverantwoorde dingen zoals snoepjes, koekjes en chips (niet voor mezelf hoor.. Heus niet…). En samen boodschappen doen is ook niet altijd een feest. Zeker niet als je op zaterdag in een propvolle Lidl staat (SUPER Lidl). Het liefst sprint ik er dan doorheen om zo snel mogelijk weer naar buiten te kunnen.
Forever 21
Ik vraag me af wanneer ik me echt volwassen ga voelen. Ik dacht dat dat zou zijn op het moment dat ik een echte baan zou hebben. Zo eentje zonder BAS-broek, met een salaris waar je enigzins enthousiast van wordt en waar je 40 uur werkt. Maar die heb ik inmiddels al 3,5 jaar. En natuurlijk is zo’n baan ook best volwassen. Zeker als je je bedenkt dat ik elke dag voor gemiddeld 26 kleuters zorg. Of op het moment dat ik dus samen met mijn vriend achter zo’n winkelwagentje hobbel. Maar toch voel ik mezelf niet volwassen en ben ik in m’n hoofd nog steeds 21.
Nieuwe leeftijd
Zoals ze zeggen ‘je bent zo jong als je je voelt’. In mijn geval dus 21. En eigenlijk hoop ik dat ik dat gevoel nog heeeeeeeel lang mag voelen. Natuurlijk merk ik dat de katers langer duren, m’n lichaam ineens kraakt bij bepaalde bewegingen en dat ik weinig slaap minder kan verdragen dan toen ik 18 was. Maar dat maakt me niet volwassen, eerder oud. En toen ik 18 was, dacht ik echt dat mensen van 26 al super volwassen waren. Nou ik kan je vertellen: misschien dat het zo lijkt, maar zo voelt het totaal niet. En dan vraag ik me af: hoe voelen mensen van 40 zich? Kunnen zij echt zeggen ‘ik voel me ontzettend volwassen’? Ik ben benieuwd hoe ik terugkijk op deze post als ik 40 ben.
En, hoe volwassen voel jij je?